Dzień wspomnień

 

Witajcie kochani.

Dziś 1 listopad - ja nazywam go dniem wspomnień, tak jest łatwiej. Każdy z nas ma bliskich po "drugiej stronie", z wiekiem jest ich coraz więcej... Myślimy o nich często i tęsknimy a tęsknota to taki niezwykły rodzaj nieobecności potrafiącej zbliżać. 

Nie o swoich smutkach chcę dziś jednak pisać. Postanowiłam wspomnieć trzy wspaniałe osoby, których nie ma już wśród nas. Są to osoby z naszego, blogowego świata. Nie znałam ich osobiście ale w pewien wirtualny sposób były mi bliskie. Lubimy nazywać się "blogową rodzinką" a w rodzinie się pamięta więc powspominajmy.

Wybrałam się w odwiedziny na trzy blogi, z nadzieją, że wciąż istnieją. I wiecie co - istnieją! Są takie jakie pamiętam tylko czas w pewnym momencie się zatrzymał. Ileż to razy wchodziłam pod te adresy z ciekawością, co też nowego znajdę. Ileż komentarzy tam zostawiłam. Zrobiło mi się ciepło na serduchu bo to takie miłe wspomnienia. Pozwiedzałam, poczytałam, wzruszyłam się i zostawiłam małe, wirtualne światełko.

Jako pierwsza spośród moich blogowych koleżanek odeszła Danusia z bloga Słomiany zapał z haftem w tle. Sympatyczna hafciareczka, która dla każdego miała dobre słowo. Lubiłam czytać jej długie wywody w komentarzach i podziwiać jej nietuzinkowe, piękne hafty. Kilka z nich trafiło i do mnie:) Szczególne miejsce zajmuje wyhaftowany przez Danusię "Kominiarczyk", który wita każdą wchodzącą do mojej pracowni osobę.

Danusia odeszła w październiku 2016 roku...

Następnie odwiedziłam blog Krysi http://wmoimkaciku.blogspot.com/. Krysię wspominam jako serdeczną i niezwykle ciepłą osobę. To ciepło zostawiała pod każdym moim postem. Na każdą możliwą okazję obdarowywała mnie śliczną kartką z życzeniami. Jej kartki były charakterystyczne i rozpoznawalne - zawsze radosne i bardzo starannie wykonane. Pozwolę sobie pokazać Wam jedną z ostatnich - to kartka na moje urodziny z roku 2018.

 Krysia odeszła 13 czerwca 2019 roku.

Ostatnie miejsce jakie dziś odwiedziłam to  Zimozielony ogród, blog Andrzeja. Jak wiecie, prowadzę również blog o tematyce ogrodowej a Andrzej od samego początku był moim wiernym czytelnikiem - oczywiście z wzajemnością:) Był ogrodnikiem z wielkim sercem dla roślin i ogromną wiedzą. Często wymienialiśmy się doświadczeniami ale tak na prawdę to ja się od niego uczyłam. Mam też w ogrodzie kilka roślin prosto z zimozielonego ogrodu. Żałuję, że nie zrobiłam zdjęć ale ten post powstaje zupełnie spontanicznie. 

Andrzej odszedł w marcu 2020 roku, miał tylko 48 lat.

Niech spoczywają w pokoju...

Takich osób zapewne jest więcej. Zajrzyjcie proszę na ich uśpione blogi i zostawcie swoje wirtualne światełko. Może i do nas ktoś kiedyś zajrzy... To co najpiękniejsze po nas zostaje to właśnie wspomnienia:)