Ewa plecie...

Chodziła za mną już od dawna. Chodziła i kusiła. Mój zdrowy rozsądek się burzył. Mówił: "zostaw sobie to na zimę, jak skończy się praca w ogrodzie, przecież zupełnie nie masz czasu". Miał rację. Ale niepokorna natura kusiła coraz mocniej. W końcu wygrała. Zaczęłam pleść.
Mówię oczywiście o papierowej wiklinie. Od dawna zachwycałam się różnymi koszyczkami, które oglądałam na Waszych blogach. Szczególnie u Danusi i Ilonki. Przełom nastąpił gdy dostałam w prezencie od Danusi cudowny fioletowy koszyczek. Zupełnie inaczej ogląda się zdjęcia. Ale gdy można dotknąć i obejrzeć z bliska....ech, sami wiecie co mam na myśli.
Tak czy inaczej zrobiłam swój pierwszy koszyczek. Niewielki, ma średnicę około 14 cm. Zmasakrowałam go okropnie. Popełniłam chyba wszystkie możliwe błędy. Jest trochę krzywy, ma prześwity, nierówny splot i nieciekawie zakończone brzegi. I jestem z niego bardzo dumna. Sama technika nie jest trudna tylko palce muszą nabrać wprawy. Znacznie lepiej wyszło mi maskowanie i ozdabianie. Jest zielony bo tylko taką farbę znalazłam w piwnicznych zapasach.
Oto moje dzieło:

To wspaniała i wciągająca zabawa. Marzy mi się, żeby wszystkie swoje kartonowe pudełka z przydasiami zamienić na śliczne koszyczki. I zrobię to na pewno.
Przyjmuję pokornie każdą konstruktywną krytykę i każdą dobrą radę.
Pozdrawiam cieplutko i życzę Wam miłego weekendu.