Błękitny anioł

Witam Was cieplutko po małej przerwie.
Muszę się Wam przyznać, że mam dzisiaj wielką tremę. Chcę Wam pokazać coś zupełnie nowego, coś czego nigdy jeszcze nie robiłam. To pierwsza praca w technice zupełnie mi obcej. Od dawna fascynuje mnie forma przestrzenna. Pewnie zauważyłyście, że moje kartki są coraz bardziej 3D. Ale to chyba naturalne dążenie do odwzorowania rzeczywistości, w naturze przecież nic nie jest płaskie.
Technika ta kusiła mnie już od dawna. Rozsądek podpowiadał mi, że nie można robić wszystkiego. Cardmaking, decu, papierowa wiklina - już mam dylematy co robić bo lubię wszystkie te techniki. Ale co tam rozsądek, podświadomie wiedziałam, że kiedyś spróbuję. I stało się. Ta tajemnicza technika to....masa solna!
Któregoś wieczoru wrzuciłam do miski składniki - receptura jest prosta i ogólnie dostępna w sieci - i zagniotłam swoje pierwsze "ciasto". Gdyby nie wyszło to pewnie na tym moja przygoda by się skończyła. Ale masa ładnie się zagniotła, była gładka i plastyczna. Zachęcona pierwszym powodzeniem postanowiłam ulepić anioła. Wiem, wiem, powinnam zacząć od czegoś prostego - jakieś serduszka, może kwiatuszki. Ale ja zawsze rzucam się na głęboką wodę. Od dawna chciałam zrobić swojego anioła. Naoglądałam się na różnych blogach aniołów i aniołków i wydawało mi się, że to nie może być bardzo trudne. W końcu te figurki składają się z dość prostych elementów, które wystarczy umiejętnie połączyć, pomalować i gotowe. Nic bardziej mylnego. W praktyce okazało się to bardzo trudne. Największym wyzwaniem była oczywiście twarz. Nie chciałam żeby mój anioł był bez twarzy. Popełniłam mnóstwo błędów i wiele się nauczyłam. Wiem, że przede mną jeszcze długa droga a w tej technice liczą się przede wszystkim ćwiczenia manualne - palce muszą nabrać pewnych "nawyków". Mimo to myślę, że jak na debiut mój anioł wyszedł całkiem, całkiem.
Oto błękitny anioł Ewy:

Pokażę Wam w skrócie jak anioł powstawał. Robiłam go instynktownie i "na wyczucie".
Zaczęłam od głowy i kawałka tułowia.

Nie miałam żadnych przyrządów a palce okazały się zbyt grube do formowania detali np. twarzy. Znalazłam w komplecie do pielęgnacji paznokci taką cieniutką "łyżeczkę" która okazała się bardzo pomocna. Do tego cieniutki patyczek z ostrym końcem i zwykła deska jako podkładka. To całe stanowisko pracy. Długo formowałam twarz, to było prawdziwe wyzwanie dla wyobraźni. Na tym etapie nie umiałam sobie zupełnie wyobrazić efektu końcowego. Wyraz twarzy jest bardzo ważny, to on nadaje całej postaci emocjonalne zabarwienie. Mój anioł ma zupełnie przypadkowy wyraz twarzy, po prostu taki wyszedł. Na pewno nad tym detalem będę pracować w pierwszej kolejności.
Kolejny krok to nałożenie warstwy sukni na górną część tułowia,

i doklejenie dolnej części.

To najprzyjemniejsza część. Można puścić wodze fantazji układając fałdy sukni.
Kolejne schody to ręce. Nie wiedziałam że ukształtowanie rąk może być takie trudne, o palcach nie wspomnę... Nie bardzo mi to wyszło, wygładzałam długo i cierpliwie ale nie do końca jestem zadowolona z efektu.

Przed podklejeniem rąk włożyłam aniołkowi w dłonie różę.
Twarz jako zrobiona na samym początku zaczęła już wysychać. Zmartwił mnie fakt, że na wysychającej powierzchni pojawiły się kryształki soli. Czy to oznacza, że źle wyrobiłam masę? Użyłam ciepłej wody i wyrabiałam dość długo. A może to normalne?
Z nadzieją, że przy malowaniu uda się te drobinki zamaskować dokleiłam włosy z cienkich paseczków masy.

Delikatnie ołówkiem naszkicowałam zarys oczu i ust - tak z ciekawości. Wiedziałam już, że malowanie twarzy będzie prawdziwym problemem.
Zostały jeszcze skrzydła. Najpierw zrobiłam jedną warstwę w kształcie skrzydeł:

Na tą warstwę nakleiłam takie powiedzmy "pióra".

Anioł był gotowy. Chciałam go nakleić na deskę ale nie znalazłam odpowiedniej. Zrobiłam więc prostokąt z masy i nakleiłam anioła.

Suszył się 4 dni. Bałam się włożyć go do piekarnika. Nie byłam pewna swojej masy i nie chciałam żeby popękał. Potem było malowanie i lakierowanie. Część bardzo przyjemna ale i nie łatwa. Trudno było mi dobrać odcień farby do twarzy i rąk. Nie odważyłam się też namalować oczu, muszę to poćwiczyć. Tak więc mój błękitny anioł z różą ma zamknięte oczy i jest trochę smutny, może zamyślony?

Jestem bardzo ciekawa Waszej oceny. Z pokorą przyjmę każdą konstruktywną krytykę a z radością każdą dobrą radę od osób pracujących z masą solną.
Myślę, że to początek czegoś nowego, mam już pomysł na kolejnego anioła.
Cieplutko pozdrawiam i życzę Wam miłego weekendu.