Nigdy nie mów nigdy

Witam Was serdecznie i bardzo ciepło.
Tytuł brzmi pewnie tajemniczo:) Zdarza się, że pod wpływem jakiegoś impulsu robimy coś co dziwi nas samych. Wiele niekartkowych koleżanek pomimo wcześniejszych deklaracji robi dziś piękne kartki. Takich sytuacji jest wiele a i ja jestem tego wyjątkowo wiernym przykładem. Tak więc od dziś nigdy już nie powiem "nigdy":)
Ale do rzeczy - dziś będzie o hafcie. Większość moich blogowych koleżanek haftuje. Mam wrażenie, że ostatnio grupa hafciarek wciąż się powiększa. A ja oglądam, podziwiam i czasami trochę zazdroszczę - oczywiście pozytywnie. W konsekwencji w mojej głowie narodził się pewien projekt. Na początku był tylko mglistym pomysłem ale z czasem dojrzewał i nie dawał mi spokoju.
Nie będę zdradzać szczegółów bo nie wiem co z tego wyniknie ale jest to pomysł na obraz haftowany na podstawie zdjęcia. Rozgryzłam już sposób jak przy użyciu photoshopa przerobić zdjęcie na haft i przygotowałam sobie schemat. Gorzej było z doborem kolorów i odcieni muliny, jest ich strasznie dużo. Pracowałam nad tym kilka dni ale w końcu powstała dość długa lista. Przesyłka dotarła dzisiaj:) Niektóre kolory różnią się nieco od tych, które oglądałam na ekranie więc muszę się ponownie zastanowić nad kompozycją ale tak czy inaczej wkrótce zaczynam.
Haftowałam kiedyś ale to było bardzo dawno temu. Nigdy jednak nie wyhaftowałam żadnego obrazu.
Nie chciałam się rzucać na głęboką wodę i do tematu postanowiłam podejść profesjonalnie.
Trzeba zrobić próbę, sprawdzić jak to robią profesjonaliści i przede wszystkim poćwiczyć.
Nie byłam pewna czy moje oczy są w stanie wytrzymać tak precyzyjne dzierganie. Miałam nadzieję, że nowe okulary mi w tym pomogą.
Tak więc kupiłam sobie w Coricamo gotowy zestaw do haftu, z kanwą typu Aida 14ct i zestawem muliny Madeira. Wybrałam "Alabastrową damę" - piękną i tajemniczą.

Było to na początku grudnia ubiegłego roku. Dziś postawiłam ostatnie krzyżyki:)
Obraz ma wielkość 20x42 cm. Zrobiłam 24.300 krzyżyków więc miałam dużo czasu na ćwiczenie.
Moim krzyżykom daleko do doskonałości, mam tego świadomość ale wiem też jakie błędy popełniłam i jak je poprawić. Poznałam magiczne słowo backstich i tu poległam najbardziej. Nawet moje nowe okulary okazały się zbyt słabe żeby maleńką kratkę dzielić na czworo zgodnie ze schematem. Obrys zrobiłam więc po swojemu, mniej więcej tak jak na schemacie ale o wiele prościej.

Dałam się wciągnąć:) Nie brakuje mi cierpliwości i zauważyłam, że haftowanie mnie wycisza.
Tylko te oczy... W sumie 5 miesięcy na taki obraz to chyba niezły wynik?

Haft jest prosto spod igły, wymięty i nie estetyczny ale to się oczywiście zmieni. Dobiorę odpowiednią ramkę i powieszę sobie na ścianie bo to w końcu jest mój debiut.
Nie wiem tylko jak odpowiednio uprać i zabezpieczyć mój haft. Może trzeba usztywnić?
Nie wiem też czy ramka powinna być z szybą? Poradźcie proszę drogie, haftujące koleżanki, na pewno macie swoje niezawodne sposoby.
Powiem Wam, że jestem z siebie dumna:) O niedoskonałościach można by pewnie książkę napisać ale mnie to nie zraża i zabieram się za realizację swojego nowego projektu. Pomalutku i do przodu:)))

Ściskam Was bardzo mocno!